“In het huis waren vier kamers. De mijne, die van mijn kleine broer Gilles, die van mijn ouders, en die van de kadavers”.

Zo begint het Waalse verhaal van “La Vraie Vie”. De schrijfster Adeline Dieudonné een jonge werkeloze moeder debuteerde met dit weergaloze boek. Ik vond dit boek met het opvallende omslag in een overvolle Franse supermarkt. Op de voorkant staat een huis waar vanuit een raam één oog van een leeuw je aanstaart.

Het groen van het gras, het rood van de bakstenen muren en het witte van het kozijn en voegen worden omgeven door een onheilspellende verlichting. Eigenlijk weet je dan genoeg.

Het huis lijkt op huizen die je wel vaker in België ziet. Zo een bakstenen blokkendoos ergens in een buitenwijk. Maar dít huis heeft vier kamers en tussen de kadavers woont een pubermeisje. Zij blijft anoniem, maar blijft je wel bij, ook wanneer je het boek uit hebt.

De dieren waarop haar vader jaagt, hangen in het huis als trofeeën. In feite jaagt hij ook op zijn vrouw en dochter. Het is dan ook niet zo vreemd dat de moeder zich terug trekt. Bijzonder is wel dat zij al haar liefde richt op een geit.

Haar jongere broertje stopt als hij tien is met praten nadat hij getuige is geweest van een ontploffing waarbij een ijscoman ernstig verwond raakt. Deze scene gaat van het intens verheugen op ijs met slagroom naar iets afgrijselijks.

En zij, zij droomt ervan om natuurkundige te worden. Er is maar één sprankje hoop te vinden in dit boek. Via een docent, maakt zij kennis met een hoogleraar in de Natuurkunde. Hij en zijn vrouw verwelkomen haar liefdevol in hun huis, dat in diezelfde wijk staat, maar op de hoek. Het lijkt op alle andere huizen behalve het belangrijkste verschil, hun tuin, want die ziet er verzorgd uit. Dit alles geeft hoop op een beter, ander leven.

Het verhaal is vlot geschreven. En het gruwelijke is met het grappige verweven. Misschien doet het soms denken aan Stephen King of John Irving, maar indien iemand zich hierdoor laat weer houden het te lezen, vergeet dit onmiddellijk.

Onlangs heeft mijn collega dit boek voor de bibliotheek besteld, toen dit binnen kwam, maakte ik een vreugdesprongetje.

Dit prachtige debuut is dit jaar wel in zeventien talen vertaald. En terecht.

De Nederlandse titel kwam dit najaar uit: Het ware leven.