De blog van Bibliotheek Den Haag
Ik heb thuis een kleine lastige lezer die zichzelf ooit leerde lezen. Maar al snel dacht ze: zo ik ben klaar. Dat zei ze niet, ze las gewoon opeens niet meer. Geen letter.
Ik las ze voor het eerst op een terras in het Zwarte Woud tijdens een toen nog o-zo-lange zomervakantie. Dit deed ik onder het genot van Campari op ijs met een Franse Gauloises. Samen met mijn Duitse nichtje leerde wij elkaars taal. Zij als Duitse las een Nederlands bouquetreeks boekje en ik een heuse Kitsch-Romane.
Muggen. Ze zijn er weer. Gisteravond – de smiechten duiken altijd ’s avonds op – las ik de laatste pagina’s van Wil. Plotseling zag ik in het schijnsel van de lamp een megamug op mijn plafond chillen. Of het een tijgermug was, weet ik niet. Hij brulde niet en had geen strepen, dus denk ‘t…
‘Schafen, Schafen!’ ‘Ah, kleine’. Ik wist niet dat het Duitse woord voor schaap zo eenvoudig was. Wat het dan wel had moeten zijn? Geen idee. Ik zit in de trein naar Den Haag. Achter me Duitse toeristen. Rechts dus een weiland met ‘babyschafen’. In mijn oor Bob Dylan: Well, Shakespeare, he’s in the alley. In…
Eigenlijk is het heel gek om te zeggen dat je een lastige lezer bent. Dat je niet zo veel leuk vindt om te lezen. Vooral als je alles wat je gelezen moet hebben, niet wilt lezen. Maar vaak wel moet. Omdat je op school moet lezen, tijdens je studie of voor je werk.
Hij is acht. Hij wil profvoetballer worden en als dat niet lukt kunstenaar, van beelden. Hij is elf. Hij ziet een interview met Piet de Visser op televisie. Van zijn zakgeld koopt hij Meesterscout! De mooiste ontdekkingen van Piet de Visser van Bert Nederlof. Ik lees het hem voor. Samen smullen we van de beschrijving…
Oké. Uhhh. Huh? Juist ja. Hmm. Boeiend. Mijn gedachten, tijdens het lezen van Moedervlekken (Arnon Grunberg), genomineerd voor de Libris Literatuurprijs. En dit boek spookt nog steeds door m’n hoofd. Ik had ooit een docent die – eufemistisch uitgedrukt – fan was van deze schrijver en zijn boeken. Dat bracht me aan het ‘Grunberg-lezen’. In…
Op een van de afdelingen in onze bibliotheek loopt een collega die op gevoel boeken voor je uitzoekt. Zij kijkt je even goed aan, diep in je ogen en verdwijnt dan vervolgens een tijdje tussen de boeken. Verscholen tussen de boekenkasten gaat zij geruisloos te werk om dan met een glimlach terug te keren.
We lopen gearmd in de voorjaarszon, de vrouw en ik. Ze snuift de frisse lucht op en zegt: “Heerlijk, wat fijn om buiten te zijn. Kind, je hebt geen idee in wat voor wereld ik leef.” Sinds ik het boekje De magische wereld van Alzheimer: 25 tips voor meer begrip en tevredenheid van psychogerontoloog Huub Buijssen…
Soms als ik een Haagse koffietent voorbij loop, roept de geur van koffie en shag herinneringen op aan verjaardagen vroeger bij mijn oma in het oude huis. We zaten met familie in de woonkamer, de tafel gevuld met hapjes en pinda’s. Een groepje ooms kaartte in de woonkeuken. Dat geur gekoppeld kan zijn aan herinneringen…
“Misschien dat iedereen wel elke minuut van elke dag leeft in angst, die hij diep wegstopt, zonder ooit even stil te staan en om te zien”.
Eindelijk kwam ik eraan toe: Stoner lezen! John Williams’ herontdekte meesterwerk, de bestseller waarvan Grunberg schreef: “als u een boek wilt lezen dat uw leven gaat veranderen, lees dan Stoner”. Ik zou dit boek echter van harte willen aanbevelen als je je leven niet wil veranderen …want wat is dit boek een indrukwekkende ode aan…
